قریش از قبایل بزرگ سرزمین حجاز قبل از ظهور اسلام است. پیامبر اسلام(ص) از طایفۀ بنی‌هاشم، یکی از طوایف نامدار قریش است. نام قریش از نضر بن‌ کنانه معروف به قریش، جدّ دوازدهم پیامبر، گرفته شده است. نسب قریشیان به حضرت اسماعیل(ع) می‌رسد. قریش واژه‌ای عربی است که معروف‌ترین معنی آن گِرد هم آمدن است. این واژه یک‌بار در قرآن کریم آمده است.

قریش نام صدوششمین سورۀ قرآن کریم است و در جزء سی‌ام آن جای دارد. این سوره در مکه نازل شده است و چهار آیه دارد. نام دیگر این سوره ایلاف به‌معنی اُنس و اُلفَت‌ دادن است؛ و مقصود از آن انس و الفتی است که میان قریشیان، قبیلۀ پیامبر اکرم(ص)، به وقت کوچها یا سفرهای بازرگانی در زمستان و تابستان برقرار می‌شود؛ و ازاین‌رو باید خدای کعبه را که آنها را به‌وقت گرسنگی غذا می‌دهد و به‌وقت بیم و ترس از دشمنان حفظ می‌کند، ستایش کنند.