گُل اندام تولیدمثل جنسی گیاهان گلدار است. اگرچه گلها تنوع بسیار در رنگ، اندازه و شکل دارند، ساختار همۀ آنها یکسان است. بعضی از گلها بسیار ریزند، مانند گلِ عدسک آبی که در آبگیرها دیده می‌شود؛ و برخی بسیار بزرگ‌اند، مانند گل رافلِزیا که در جنگلهای گرمسیری می‌روید و قطر آن 90 تا 150 سانتی‌متر است. برخی از گلها مانند نیلوفر آبی مسطح و باز، و برخی دیگر مانند گل تنباکو باریک و لوله‌ای‌شکل هستند. گلِ برخی از گیاهان مانند لاله، منفرد و تقریباً بزرگ است، و گلهای یاسِ بنفش و گل ستاره‌ای، کوچک‌اند و به‌صورت دسته‌ای می‌شکفند. گلها مصرف خوراکی، صنعتی، دارویی و زینتی دارند.
نگاه کنید به شَب خُسب
گُلابی از درختان میوه، خزان‌برگ و بومی جنوب اروپا و آسیاست. تاکنون در جهان حدود 20 گونه از این درخت شناسایی شده است که در سراسر نواحی معتدل جهان رشد می‌‌کند. در ایران، حدود 12 گونه درخت گلابی در جنگلهای ناحیۀ البرز و زاگرس از نواحی مرطوب و نیمه‌مرطوب تا نواحی نیمه‌خشک می‌روید. گلابی معمولی رایج‌ترین گونۀ این درخت است که میوه‌اش خوراکی است. از این گونه هزاران رقم پرورش داده‌اند. گلابی پس از سیب، از مهم‌ترین میوه‌های تجاری است. این درخت یکی از قدیمی‌ترین درختهای میوه است که قرنها پیش از میلاد، شناخته و کاشته شده است.
گَزَنه گیاهی است علفی و پایا (چندساله) که در تمام نقاط جهان به‌ویژه در آسیا، شمال افریقا، امریکا و اروپا، در حاشیۀ جنگلها و مکانهای نیمه‌سایه می‌روید. این گیاه در ایران بیشتر در نقاط مرطوب و نیمه‌سایه دیده می‌شود.
گَز درختچه یا درختی کوچک است که در زمینهای شوره‌زار از نواحی نیمه‌خشک و مدیترانه‌ای تا آسیای مرکزی و شمال چین می‌روید. تاکنون در جهان، حدود 54 گونه گز شناسایی شده است. گز در ایران گونه‌های متعدد دارد که بیشتر در نواحی بیابانی و شوره‌زار می‌روید. از مهم‌ترین گونه‌های گز در ایران گزاَنگبین و گز شاهی است.
نگاه کنید به گز