اَبَرنواَختَر

اَبَرنواَختَر ستارۀ پُرجرم در حال انفجاری است که روشنایی آن طی انفجار به میلیونها برابر روشنایی قبلی آن می‌رسد. ابرنواختر در حداکثر روشنایی ممکن است کل یک کهکشان را روشن کند. بااین‌همه، بعضی از ابر‌نواخترها را به‌سبب دوری از زمین نمی‌توان با چشمِ تنها دید. براثر انفجار ابرنواختر بخش بزرگی از جِرم کلِ ستاره و شاید حدود نیمی از آن به‌صورت ابری از گاز و غبار برای همیشه از ستاره دور می‌‌شود و با گاز و غبار میان ستاره‌ها در هم می‌آمیزد. جرم این مواد ممکن است بیشتر از ده‌برابر جرم خورشید باشد.

آسمان‌نما

آسمان‌نما مکانی با سقف گنبد‌شکل است که در آن با استفاده از پروژکتورهای الکترومکانیکی یا دیجیتالی موقعیتها و حرکتهای گوناگون اجرام آسمانی مانند زمین، ماه، خورشید، سیاره‌ها، ستاره‌ها و یا صورتهای فلکی را برای بینندگان نمایش می‌دهند.

آسمان

آسمان آن قسمت از فضاست که از زمین و از درون جوّ آن دیده می‌شود. در اخترشناسی آن را بخشی از کُرۀ آسمان (کرۀ سَماوی) می‌دانند. کرۀ آسمان یعنی کره‌ای که ستاره‌ها، سیاره‌ها، ماه، خورشید و اجرام دیگر آسمانی در آن دیده می‌شوند. در زبان و ادبیات فارسی، واژه‌هایی مانند سِپِهر، گُنبد و گردون نیز به‌معنی آسمان به کار رفته است.

کُپرنیک، نیکُلاس

کُپرنیک، نیکُلاس (Nicolaus Copernicus، 1543-1473م) اخترشناس و ریاضیدان لهستانی است. او با مطالعۀ آثار اخترشناسان پیش از خود نظریۀ خورشید مرکزی را ارائه داد. این نظریه تحولی بزرگ در اخترشناسی پدید آورد.