ادیب نیشابوری دوم، محمدتقی (اَدیبِ ثانی، 1355-1277ھ ش) شاعر و ادیب ایرانی است.

اَدیبُ المَمالِک فَراهانی، محمدصادق (1335-1277 ه‍ ق) شاعر، ادیب و روزنامه‌نویس ایرانی است.

ادبیات فارسی مجموعۀ آثار ادبی است که شاعران و نویسندگان از زمانهای گذشته تاکنون به زبانهای کهن ایرانی و به زبان فارسی دری در ایران و کشورهای همسایۀ ایران پدید آورده‌اند. ادبیات فارسی که از کهن‌ترین گنجینه‌های ادبی جهان است و بیش از 25 قرن پیشینۀ مکتوب دارد، طی قرنها همراه با تحول زبان فارسی، ظهور و تسلط اندیشه‌های دینی و تغییر اوضاع اجتماعی و سیاسی رشد و تکامل یافته است.

اخوان ثالث، مهدی (1307- 1369 ھ ش) از شاعران نوپرداز معاصر ایرانی است که در سرودن شعر به شیوۀ کهن (سبک خراسانی) نیز استاد بود.

اَدَبِیات مجموعۀ آثار ادبی یک سرزمین، یک زبان یا یک دوره از تاریخ است که شاعران و نویسندگان یک قوم یا ملت پدید آورده‌اند. اثرِ ادبی سخنی است که اندیشه، احساس و تجربۀ گوینده یا نویسنده را آمیخته با تخیل هنرمندانه بیان کند. وسیلۀ آفرینش اثر ادبی کلمه‌ها و جمله‌ها، یعنی زبان است. پدیدآورندۀ اثر ادبی شعر یا نوشته‌اش را با خیال، عاطفه، اندیشه و تجربۀ خود می‌آمیزد تا آن را به‌صورت اثری درآورد که دارای ارزش هنری باشد. چنین اثری عاطفه، تخیل و اندیشۀ شاعر یا نویسنده را به شنونده یا خواننده انتقال می‌دهد، احساسات و عواطف او را برمی‌انگیزد، او را شاد، اندوهگین یا شگفت‌زده می‌کند و تجربه‌هایی را به او می‌آموزد. شاعر یا نویسنده هنگامی می‌تواند اثری ادبی بیافریند که خود شادیها، رنجها، آرزوها، ناکامیها و فراز و نشیبهای زندگی را آزموده باشد. به‌همین‌سبب اثر ادبی در ظاهر بیانگر عاطفه، اندیشه و تجربۀ یک نویسنده یا شاعر است، اما از عاطفه، اندیشه و تجربۀ بسیاری از انسانها سخن می‌گوید که توانایی آفرینش و بیان آن را نداشته‌اند.

ابونصر فَراهی شاعر و لغت‌شناس ایرانی قرن هفتم هجری قمری است.