فُصِّلَت چهل‌ویکمین سورۀ قرآن کریم و در جزء 24 و 25 آن است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شده است و 54 آیه دارد. نام این سوره از سومین آیۀ آن گرفته شده است. فُصِّلت به‌معنای روشن و شیوا بیان‌شده است. نام دیگر این سوره حٰمٓ سجده است، زیرا جزء چهار سورۀ سجده‌دار (عزائم) قرآن است. به اعتقاد شیعیان اگر آیه‌های سجده‌دار به‌طور کامل در این سوره‌ها خوانده یا شنیده شود، سجده کردن واجب است.

فیل نام یکصدوپنجمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اسلام نازل شده است و 5 آیه دارد. نام این سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است. سورۀ فیل در جزء سی‌ام قرآن قرار دارد.

فُرقان نام بیست‌وپنجمین سورۀ قرآن است و در جزء هجدهم و نوزدهم آن واقع است. این سوره در مکه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شد و 77 آیه دارد. نام این سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است. فرقان به‌معنی جداکنندۀ حق از باطل و یکی از نامهای قرآن است. این سوره با بیان عظمت خداوند که قرآن را برای هشدار جهانیان نازل کرد آغاز می‌شود (آیۀ 1)، آنگاه حاکمیت و آگاهی خداوند بر جهان هستی (آیه‌های 2 و 6)، کوشش کافران برای انکار قرآن و بهانه‌جوییهای آنها را بیان می‌کند و آن را نشانۀ گمراهی و جهالت آنها می‌داند (آیه‌های 3، 5، 7 تا 9).

فِرعون لقب عمومی فرمانروایان تعدادی از سلسله‌های حاکم بر مصر باستان بوده است. واژۀ فرعون از ریشۀ قبطی پِرآ به‌معنی خانۀ بزرگ است. این واژه ۷۴ بار در قرآن تکرار شده است. فرعون در مصر باستان مدیر ارشد، فرمانده ارتش، فرمانروای کل مصر و پسر رَع (خدای خورشید، مهم‌ترین خدای مصر باستان) و بنابر آیه‌های قرآن نماد تکبر،ستمگری، سلطه‌جویی و طاغوت است.

فِقه علم به‌دست آوردن احکام شرعی عملی فردی و اجتماعی از منابع مورد قبول مسلمانان است. واژۀ فقه به‌معنای فهم و درک عمیق و دقیق است و در قرآن و فرهنگ نخستین مسلمانان نیز به‌همین معنا به‌کار رفته است.