عَرَبها مردمانی از اقوام سامی هستند. خاستگاه آنان شبه‌جزیرۀ عربستان (جزیرةالعرب) است، اما امروزه تمام کسانی را که زبانشان عربی است، عرب می‌شمارند. به‌این‌ترتیب مردمِ بخش گسترده‌ای از آسیا و افریقا در شمار عربها هستند یعنی هفت کشورِ واقع در شبه‌جزیرۀ عربستان و عراق، فلسطین، سوریه، لبنان، اردن، همچنین کشورهای سومالی، سودان، مصر، لیبی، الجزایر، تونس، مراکش، موریتانی، جیبوتی و کومور. جمعیت عربها در سراسر جهان نزدیک به 000 000 423 نفر برآورد شده است. 95 درصد عربها مسلمان و بقیه پیرو دینهای دیگرند از جمله مسیحی و یهودی.

عَرَبی از شاخۀ زبانهای سامی است که با گروه زبانهای اَکَدی، آرامی و کَنعانی خویشاوند است. عربی در آغاز، زبان اقوام عربِ ساکنِ شبه‌جزیرۀ عربستان و قسمتی از بین‌النهرین و سرزمین شام بود. پس از اسلام و به‌دنبال کشورگشایی مسلمانان، به آسیا و افریقا و اروپا راه یافت. در برخی سرزمینها مانند عراق و شام و قسمتی از افریقا ماندگار شد و بر زبانهای بومی غلبه کرد و در جاهای دیگر مانند اسپانیا و جنوب ایتالیا مدتها زبان سیاسی و فرهنگی بود. در جهان ایرانی، به‌عنوان زبان دین و در دروه‌هایی نیز به عنوان زبان علم به زندگی خود ادامه داد.

عرب، ایل از ایلهای بزرگ و عرب‌زبان ایران است که بیشتر در استانهای خوزستان، خراسان جنوبی، کرمان، فارس، هرمزگان و کهگیلویه و بویراحمد زندگی می‌کنند.

عَمامه واژه‌ای عربی است به‌معنی کلاهخود که در فارسی به‌جای دستارِ سر روحانیان به‌کار می‌رود. دستار پارچه‌ای دراز بوده که مردان دورِ سر می‌پیچیدند. جنس آن معمولاً از کتان، پنبه، پشم و ابریشم بوده و رنگهای گوناگون داشته است. در زبان فارسی مَندیل و سربند نیز برای این پوشش به‌کار می‌رود.

عَروسی مجلس جشن و سروری است که پس از عقد (قرارداد زندگی زناشویی میان زن و مرد) برگزار می‌شود. عروسی از رسمهای کهن در میان مردم سراسر جهان و اجرای آن در میان ملتها و فرهنگهای گوناگون متفاوت است.