اُجاق

اُجاق وسیله‌ای است برای تولید گرما که معمولاً از آن برای پختن غذا استفاده می‌شود. اجاق را از گِل، آجر، سنگ و فلز و به اندازه‌ها و شکلهای گوناگون می‌سازند. گرمای اجاق ممکن است از چوب، نفت، گاز، الکتریسیته یا هر منبع گرمازای دیگر به دست آید. رایج‌ترین انواع اجاق عبارت‌اند از: اُجاق هیزُمی، اجاق نفتی، اجاق گازی و اجاق الکتریکی (برقی). اجاقهای نفتی یا گازی کوچک را چراغ خوراک‌پَزی نیز می‌نامند.

اُتومبیل

اُتومبیل وسیلۀ نقلیۀ موتوری است که معمولاً با چهار چرخ روی زمین حرکت می‌کند و برای جابه‌جا کردن مسافر یا بار به‌کار می‌رود. اتومبیلها گرچه از لحاظ کاربرد و شکل ظاهری با هم متفاوت‌اند، کم‌و‌بیش ساختمانی یکسان دارند. قسمتهای اصلی اتومبیل عبارت‌اند از: شاسی، بَدَنه، موتور و دستگاه انتقال‌قدرت (توان). قسمتهای دیگر اتومبیل عبارت‌اند از: دستگاه سوخت‌رسانی، دستگاه روغن‌کاری ‌موتور، دستگاه خُنک‌کنندۀ‌ موتور، دستگاه برق‌رسانی و تولید جرقه، دستگاه فرمان، فنرها، چرخها، تُرمُزها و دستگاههای کنترل.

اُتو

اُتو وسیله‌ای است که با آن چین‌و‌چروک پارچه را به‌کمک گرما و فشار صاف می‌کنند. گرمای اتوهای امروزی از انرژی الکتریکی (برق) تأمین می‌شود.

اَبزار

اَبزار هرگونه وسیله‌ای است که انسان بتواند به‌یاری آن کاری را انجام دهد. مثلاً ارّه ابزاری برای بریدن، سوزن ابزاری برای دوختن و قلم‌مو ابزاری برای نقاشی کردن است. مداد و خودکار ابزارهای نوشتن و توپ و تفنگ ابزارهای جنگیدن‌اند. اما امروزه واژۀ ابزار یا افزار بیشتر برای نامیدن چیزهایی به کار می‌رود که در کارهای صنعتی و فنی به انسان کمک می‌کنند. در صنایع و حرفه‌های گوناگون، صدها گونه ابزار ریز یا درشت و ساده یا پیچیده به کار می‌روند. چَکُش، پُتک، اَرّه، قِیچی، اَنبُردست، گازاَنبُر، آچار پیچ ‌گوشتی، پَرگار، نَقّاله، گونیا و تَرازو از جملۀ صدها ابزاری هستند که در هر خانه، کارگاه و کارخانه به کار برده می‌شوند.

آنتن

آنتِن بخشی است از گیرنده یا فرستندۀ دستگاههایی مانند رادیو، تلویزیون، تلفن همراه، رادار و ماهواره که برای فرستادن یا دریافت کردن موجهای الکترومغناطیسی به کار می‌رود. در آنتنِ فرستنده جریانهای الکتریکی متناوب به موجهای الکترومغناطیسی و در آنتن گیرنده موجهای الکترومغناطیسی به جریان الکتریکی متناوب تبدیل می‌شوند. موجهای الکترومغناطیسی آنتنها به دو صورت آنالوگ و دیجیتال فرستاده یا دریافت می‌شوند. آنتنها را معمولاً از فلز می‌سازند. اندازه، شکل و ساختمان آنها متفاوت است و بستگی دارد به دستگاههای فرستنده یا گیرنده و طول موجهایی که این دستگاهها تولید یا دریافت می‌کنند و همچنین به جهتی که مو‌جها به آن‌سو فرستاده می‌شوند یا از آن‌سو دریافت می‌شوند.

آلیاژ

آلیاژ جسمی است که از مخلوط کردن یک فلز با فلز‌های دیگر یا عنصرهای غیر‌فلزی به دست می‌آید. بیشتر آلیاژها دارای مقدار زیادی از یک فلز اصلی هستند که آن را فلز پایه می‌نامند. فلز‌های دیگر یا عنصرهای غیر‌فلزی به مقداری کمتر در این آلیاژها وجود دارند. اغلب فلزهای خالص بسیار نرم‌اند، زود زنگ می‌زنند یا ضعفهای مکانیکی و شیمیایی دیگری دارند. به‌همین‌سبب، فلز‌ها را کمتر به‌صورت خالص به کار می‌برند. برای از میان بردن این ضعفها می‌توان بیشترِ فلزها را به‌صورت آلیاژ در‌آورد.