اَدَبِیات مجموعۀ آثار ادبی یک سرزمین، یک زبان یا یک دوره از تاریخ است که شاعران و نویسندگان یک قوم یا ملت پدید آورده‌اند. اثرِ ادبی سخنی است که اندیشه، احساس و تجربۀ گوینده یا نویسنده را آمیخته با تخیل هنرمندانه بیان کند. وسیلۀ آفرینش اثر ادبی کلمه‌ها و جمله‌ها، یعنی زبان است. پدیدآورندۀ اثر ادبی شعر یا نوشته‌اش را با خیال، عاطفه، اندیشه و تجربۀ خود می‌آمیزد تا آن را به‌صورت اثری درآورد که دارای ارزش هنری باشد. چنین اثری عاطفه، تخیل و اندیشۀ شاعر یا نویسنده را به شنونده یا خواننده انتقال می‌دهد، احساسات و عواطف او را برمی‌انگیزد، او را شاد، اندوهگین یا شگفت‌زده می‌کند و تجربه‌هایی را به او می‌آموزد. شاعر یا نویسنده هنگامی می‌تواند اثری ادبی بیافریند که خود شادیها، رنجها، آرزوها، ناکامیها و فراز و نشیبهای زندگی را آزموده باشد. به‌همین‌سبب اثر ادبی در ظاهر بیانگر عاطفه، اندیشه و تجربۀ یک نویسنده یا شاعر است، اما از عاطفه، اندیشه و تجربۀ بسیاری از انسانها سخن می‌گوید که توانایی آفرینش و بیان آن را نداشته‌اند.
